298.000 ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ ΑΝΑ 100 ΜΕΤΡΑ
Έκθεση του WWF Ελλάς για την τελευταία τριετία καταδεικνύει με εντυπωσιακά στοιχεία το πρόβλημα με τη ρύπανση της ελληνικής ακτογραμμής. Τι λέει στην «Κ» ο υπεύθυνος του προγράμματος, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς

Πώς σας ακούγεται ο αριθμός 298.000 απορρίμματα ανά 100 μέτρα παραλίας; Αυτό είναι το δεδομένο που αποτυπώνει την τραγική κατάσταση των ελληνικών παραλιών την τελευταία τριετία, βάσει των νέων στοιχείων από την τριετή έκθεση του WWF Ελλάς, στο πλαίσιο του προγράμματος «Υιοθέτησε μια παραλία».

Τα δεδομένα γίνονται ακόμα πιο ανησυχητικά: καμία από τις 192 παραλίες που εξετάστηκαν δεν πληροί τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να θεωρηθεί «καθαρή». Τα ελληνικά παράλια, στολίδια φυσικής ομορφιάς, πνίγονται πλέον σε ένα ατελείωτο στρώμα πλαστικών απορριμμάτων.
Πλαστικά παντού
Τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το 2021 έως το 2024 αποτυπώνουν μια ζοφερή πραγματικότητα, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη:

➡️ Την τριετία 2021-2024 καταγράφηκαν 298.000 απορρίμματα ανά 100 μέτρα ακτογραμμής, σε 192 παραλιών, με δράσεις 4-5 φορές τον χρόνο και συνολικά 434 δράσεις.

➡️ To 83% των απορριμμάτων είναι πλαστικά, γεγονός που αποδεικνύει τη βαθιά εξάρτηση της κοινωνίας από το πλαστικό και την αδυναμία σωστής διαχείρισής του.

➡️ Το 25% των απορριμμάτων είναι αποτσίγαρα, καθιστώντας τα τον συχνότερο ρύπο στις ελληνικές παραλίες. Παρότι πολλοί θεωρούν τα αποτσίγαρα «μικρά» και «αθώα», είναι ουσιαστικά φίλτρα από πλαστικό που διαλύονται σε μικροπλαστικά και απελευθερώνουν τοξικές ουσίες στο περιβάλλον.

➡️ Σημαντικές ποσότητες από πλαστικά καπάκια, καλαμάκια, μικροπλαστικά και κομμάτια φελιζόλ εντοπίστηκαν σε όλη τη χώρα, στοιχείο που δείχνει ότι πολλά από αυτά προέρχονται από καθημερινές δραστηριότητες και προϊόντα μιας χρήσης.

➡️ Οι αριθμοί είναι 20 φορές πάνω από το ευρωπαϊκό όριο για καθαρές παραλίες, μια τιμή που δείχνει πόσο μακριά βρίσκεται η Ελλάδα από την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που έχουν θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση και η Συνθήκη της Βαρκελώνης. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία, για να θεωρηθεί μία παραλία καθαρή πρέπει να διαθέτει έως 20 απορρίμματα/100 μ., ενώ σύμφωνα με τη Συνθήκη Βαρκελώνης, έως 130/100 μ.

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο, αλλά συστημικό. Εντούτοις, γιατί τα απορρίμματα συνεχίζουν να συσσωρεύονται, παρά τις απαγορεύσεις; Και τι σημαίνει αυτό για το μέλλον των ελληνικών παραλιών;

Τα μικροπλαστικά μέσα μας

Το πλαστικό δεν εξαφανίζεται. Διασπάται σε μικρότερα κομμάτια, εισέρχεται στα θαλάσσια οικοσυστήματα και καταλήγει στην τροφική αλυσίδα, επηρεάζοντας ανθρώπους και ζώα. Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: τα μικροπλαστικά έχουν βρεθεί σε θαλασσινά, στο νερό που πίνουμε, ακόμα και στον ανθρώπινο οργανισμό.

Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως σε κάθε 100 μέτρα παραλίας, βρίσκονται κατά μέσον όρο 464 απορρίμματα που ξεπερνούν τα 2,5 εκατοστά. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, υπεύθυνος Προγραμμάτων για Πλαστικά και Απορρίμματα του WWF Ελλάς, εξηγεί στην «Κ» ότι η πλειονότητα αυτών των σκουπιδιών προέρχεται από την καθημερινότητά μας. «Το 50% των συνολικών ευρημάτων είναι μόλις πέντε αντικείμενα: αποτσίγαρα, κομμάτια πλαστικού, πλαστικά καπάκια, καλαμάκια και φελιζόλ», σημειώνει. Πρόκειται, δηλαδή, για αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά – ένα μπουκάλι νερό, ένας καφές στο χέρι, ένα τσιγάρο στην παραλία. Κανείς δεν τα σκέφτεται, όμως αυτά είναι που καταλήγουν στις ακτές.

Πρόκειται για αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά – ένα μπουκάλι νερό, ένας καφές στο χέρι, ένα τσιγάρο στην παραλία. Κανείς δεν τα σκέφτεται, όμως αυτά είναι που καταλήγουν στις ακτές.

. . . . . . .

Διαβάστε όλο το άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δημήτρης Αθηνάκης