Με αθρόα συμμετοχή Συμπολιτών, έγινε η νέα εκδήλωση της ΤΛΠ (tlp.gr), σε αίθουσα του Οθωμανικού Λουτρού-Μουσείο Τσιτσάνη, με θέμα “H συνεισφορά της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας στην Ελληνική Οικονομία”.
Ομιλητής ο κ Πάνος Λασκαρίδης, διακεκριμένο μέλος και πρώην πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Εφοπλιστών(ECSA), επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πειραιώς υποναύαρχος επί τιμή του Πολεμικού Ναυτικού, ιδρυτής, με την αείμνηστη σύζυγο του Μαριλένα, του πολιτιστικού Ιδρύματος – Αικατερίνη Λασκαρίδη – που συντηρεί μια εκπληκτική βιβλιοθήκη και που οργανώνει και εκτελεί κάθε χρόνο σημαντικό αριθμό επιμορφωτικών, πολιτιστικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων (συμμετέχουν περισσότερα από 30.000 παιδιά κάθε χρόνο). Έχει προσφέρει σημαντικές δωρεές στις Ένοπλες Δυνάμεις ιδιαίτερα στο Πολεμικό Ναυτικό , στο Λιμενικό Σώμα, την Πολεμική Αεροπορία και την Πυροσβεστική.
Ο κ. Λασκαρίδης, στην ομιλία του που διήρκησε 50’ χωρίς να κουράσει το ακροατήριο, αναφέρθηκε με διεξοδικό τρόπο ,στα επιτεύγματα της Εμπορικής Ναυτιλίας , στην Ελλάδα και τον Κόσμο, όπου και κατέχουμε ως Χώρα την μοναδική μας πρωτιά. Με σκληρή και επίμονη δουλειά, σχέδιο και όραμα, η Ελληνική Ναυτοσύνη, κυριαρχεί στις θάλασσες όπου Γης, και επιβιώνοντας στον διεθνή ανταγωνισμό.
Αναφέρθηκε επίσης στις ωφέλειες της Ελληνικής Οικονομίας στην οποία η Ελληνική Ναυτιλία προσφέρει περίπου 100.000 θέσεις εργασίας, σημαντική εισροή συναλλάγματος 13 με 15 δις ετησίως έχοντας και σημαντική συνεισφορά σε ζητήματα Γεωπολιτικής επιρροής. Αυτή η συνεισφορά μπορεί να αυξηθεί σημαντικά με την επανεκκίνηση της λειτουργίας των Ελληνικών Ναυπηγείων, των Ναυπηγείων Ελευσίνας και την κατ’ επέκταση δραστηριοποίηση εκ νέου της Ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης Περάματος όπου πολλά Ελληνόκτητα πλοία θα επιθεωρούνται και επισκευάζονται
Ο κ. Λασκαρίσης απάντησε με προθυμία , στις ερωτήσεις στον διάλογο που ακολούθησε.
Πριν την εκδήλωση ξεναγήθηκε από τον κ. Στέλιο Καραγιώργο, στο Μουσείο Τσιτσάνη.
Την επομένη συνοδευόμενος από αντιπροσωπεία της ΤΛΠ, επισκέφθηκε την Βιβλιοθήκη Καλαμπάκας και την Ιερά Μονή Ρουσάνου στην οποία πέρασε αρκετή ώρα αποθαυμάζοντας το εκπληκτικό τοπίο των Μετεώρων και τους θησαυρούς της Μονής.
Στα ΜΜΕ εξέφρασε τον θαυμασμό του για την όμορφη Πόλη μας και τον τρόπο λειτουργία της.
Τον κ. Λασκαρίδη προλόγισε, με θερμά λόγια ο πρόεδρος της ΤΛΠ κ. Ιωάννης Γεωργιάδης και την εκδήλωση συντόνισε ο υπεύθυνος δράσεων της Λέσχης κ. Χρήστος Λάππας.
H Τρικαλινή Λέσχη Προβληματισμού, στο πλαίσιο των δράσεών της, διοργανώνει εκδήλωση στις 7 Μαΐου 2023, ημέρα Κυριακή και ώρα 19.30 στο Μουσείο Τσιτσάνη με ομιλητή τον κ. Πάνο Λασκαρίδη, πρόεδρο του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αικατερίνη Λασκαρίδη” (http://www.laskaridisfoundation.org/).
Αντικείμενο της ομιλίας, η αξία της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας και η συνεισφορά της στην Οικονομία, την Κοινωνία και την Άμυνα .
Ο κ. Π. Λασκαρίδης είναι μηχανολόγος – μηχανικός, διπλωματούχος ναυπηγός, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος των εταιρειών Laskaridis Shipping Co Ltd & Lavinia Corporation, πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Εφοπλιστών, Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πειραιώς και Υποναύαρχος επί τιμή του Πολεμικού Ναυτικού
Την εκδήλωση θα προλογίσει ο Πρόεδρος της ΤΛΠ κ. Ιωάννης Κ. Γεωργιάδης και θα συντονίσει ο υπεύθυνος δράσεων της ΤΛΠ κ. Χρήστος Λάππας,
Ήδη από την κλασσική εποχή είχε συνειδητοποιηθεί η θετική επίδραση της μουσικής και της κίνησης/άθλησης στη σωματική και πνευματική υγεία του ανθρώπου. Σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα επιβεβαιώνουν τη εν λόγω σχέση τόσο στην πρόληψη, όσο και στη συμπληρωματική θεραπεία των «μεγάλων» ασθενειών της εποχής μας (καρδιοπάθειες, διάφοροι καρκίνοι, άνοια, πάρκινσον, κλπ). Τρείς διακεκριμένοι Έλληνες επιστήμονες θα συζητήσουν τις σημαντικές για τον άνθρωπο αλληλοεπιδράσεις μεταξύ μουσικής, κίνησης και υγείας:
Αθανάσιος Δρίτσας, Καρδιολόγος, Αναπληρωτής Διευθυντής-Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, Συνθέτης και Συγγραφέας. Τίτλος ομιλίας: «Η ολιστική προσέγγιση στην υγεία: Μουσική άσκηση για το Νου & φυσική άσκηση για το σώμα».
Μιχάλης Κουτσιλιέρης, Ομότιμος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Πρόεδρος του ΙΚΥ, Πρόεδρος Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας. Τίτλος ομιλίας: «Το Μοριακό αποτύπωμα της φυσικής δραστηριότητας στον άνθρωπο: θεραπευτική άσκηση».
Σωκράτης Παπαγεωργίου, Αναπληρωτής Καθηγητής Νευρολογίας & Νευροφυσιολογίας ΕΚΠΑ, Πρόεδρος Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών. Τίτλος ομιλίας: «Η Σωματική άσκηση για την πρόληψη και θεραπευτική αντιμετώπιση της νοητικής έκπτωσης».
Θα ακολουθήσει σύντομο μουσικό δρώμενο με τον κ. Αθανάσιο Δρίτσα στο πιάνο.
Την εκδήλωση θα συντονίσουν οι:
Χρήστος Λάππας, τ. Δήμαρχος Τρικκαίων, και
Γιάννης Κουτεντάκης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Πηγαίνω στα «βασιλικά κτήματα» καμιά 30αριά χρόνια. Για βόλτα με τα παιδιά μου παλαιότερα, για ατελείωτες ποδηλατάδες με φίλους τα τελευταία χρόνια. Μιλάμε για ένα απέραντο δάσος, 50.000 στρέμματα διάβασα, να περπατάς και να αισθάνεσαι χαμένος στην ευλογημένη αγκαλιά της φύσης. Ατελείωτες σειρές από θεόρατα αιωνόβια δένδρα, κελαηδίσματα σε κάθε βήμα, αναρριχητικά φυτά στους κορμούς, μανιτάρια και κυκλάμινα παντού, σκαμμένη γη από τα αγριογούρουνα και όλο παράξενοι ήχοι μέσα απ’ το θρόισμα των φύλλων. Αν ήσουν τυχερός και δεν έκανες φασαρία, μπορεί να είχες και μια αναπάντεχη συνάντηση με μια οικογένεια ελαφιών.
Στη μέση αυτού του επίγειου παραδείσου –που αγόρασε έναντι 300.000 δραχμών το 1871 ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ από την οικογένεια Σούτσου– ζούσαν τα καλοκαίρια οι Ελληνες βασιλείς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Το παλιό θερινό ανάκτορο –σκιά της παλιάς δόξας του– υπάρχει και τώρα. Οχι τίποτα υπερβολικό ή ακραίο, ένα μεγάλο διώροφο σπίτι με κεραμίδια, με μια υπέροχη μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στην πισίνα. Αλλά και κάποια πρόσθετα πέτρινα οικήματα-ξενώνες, μαζί με έναν αγροτικό οικισμό από βοηθητικά κτίρια διαφόρων χρήσεων – ένα οινοποιείο (που ζητάει χρόνια τώρα να το αναμορφώσει ο Γιάννης Μπουτάρης), ένα τυροκομείο, κάποια εργαστήρια αλλά και χώροι αποθήκευσης. Ολα αφημένα στην τύχη τους και στις διαθέσεις κάθε λογής πλιατσικολόγων και βανδάλων.
Αυτό το απίθανο πάρκο, λοιπόν, οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο θα το προφύλασσε ως κόρην οφθαλμού και θα το έκανε κτήμα αναψυχής με μουσείο, εστιατόρια και πολυτελείς ξενώνες. Εμείς το αφήσαμε να καταρρεύσει. Κάποιοι λένε ότι φταίει το αδιευκρίνιστο καθεστώς της περιοχής. Ομως το κτήμα και τα κτίρια έγιναν περιουσία του Δημοσίου το 2002. Γιατί η πολιτεία δεν έκανε τίποτα απολύτως γι’ αυτόν τον θησαυρό της φύσης τα είκοσι αυτά χρόνια; Γιατί δεν ζητούσε βοήθεια από χορηγούς ή ιδιωτικές εταιρείες να μεταμορφώσουν τον χώρο, αν εκείνη δεν μπορούσε;
Δυστυχώς εδώ φαίνεται η αδυναμία των πολιτικών να αντιληφθούν τι πραγματικά έχει αξία σε αυτή τη χώρα. Αλλά και η απερίγραπτη αδιαφορία της κρατικής μηχανής να προφυλάξει την περιουσία των Ελλήνων – όποια κυβέρνηση και να είναι στην εξουσία.
Εξάλλου δεν είναι μόνο το Τατόι. Παραδείγματα, πολλά. Ενα από τα πιο κραυγαλέα: o Ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες. Ενας τεράστιος πέτρινος ναός φτιαγμένος από τον Ικτίνο το 420 π.Χ., μέσα στα βουνά της Πελοποννήσου. Εχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, παραμένει όμως ουσιαστικά εγκαταλελειμμένος, με ένα ειδικό, υποτίθεται, πλαστικό στέγαστρο εδώ και 35 χρόνια! Αν βρισκόταν σε μια σοβαρή χώρα, θα ήταν στο αρχαιολογικό της επίκεντρο, με εκατομμύρια επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο να τον θαυμάζουν εκστατικοί κάθε χρόνο.
Δυστυχώς στη χώρα μας αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις έχουν άλλες, μικροπολιτικές σκοπιμότητες. «Σκοτώνονται» για την αισθητική του δαπέδου στην είσοδο του Παρθενώνα αμφισβητώντας τον Μέγα Μανόλη Κορρέ, που πέρασε 25 χρόνια της ζωής του στις σκαλωσιές του μνημείου, ή παίζουν πολιτικά παιχνίδια με την ενδεχόμενη συμφωνία Αθήνας – Βρετανικού Μουσείου για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα ή για την ολοκλήρωση ή όχι της ανασκαφής του λόφου Καστά στην Αμφίπολη.
Πρόσφατα, περνώντας από τις Θερμοπύλες –πασίγνωστες σε όλο τον πλανήτη από τους «300» και τη θρυλική μάχη του 480 π.Χ. μεταξύ των ελληνικών και των περσικών στρατευμάτων– με πήγαν στις θερμές πηγές από τις οποίες πήρε η περιοχή το όνομά της. Θερμά λουτρά υπέροχα, που τρέχουν από αρχαιοτάτων χρόνων δίπλα στις «πύλες» όπου έγινε η πιο γνωστή, ίσως, μάχη της αρχαιότητας. Οποιος φθάσει στο σημείο βλέπει την απότομη μορφολογία του εδάφους, τα δύσβατα περάσματα, το πελώριο βουνό από πάνω, και μπροστά του τους 300 Σπαρτιάτες, τους 700 Θεσπιείς και τους άλλους οπλίτες ελληνικών πόλεων να γυμνάζονται και να ετοιμάζουν τα όπλα τους για να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη κύμα των 80.000 του Ξέρξη. Είναι η ωραιότερη ιστορία για την αρχαία Ελλάδα που μπορεί κανείς να διηγηθεί στους εκατοντάδες χιλιάδες ταξιδιώτες που περνούν με τα αυτοκίνητά τους σε απόσταση 500 μέτρων και σταματούν πάνω στην εθνική οδό για να χαζέψουν το άγαλμα του Λεωνίδα. Καμία φαντασία όμως. Και καμία έγνοια για τον ιερό αυτό χώρο. Γιατί, δυστυχώς, παντού –στις πηγές και στα κτίρια που κάποτε χρησιμοποιούνταν για τα θερμά λουτρά– υπάρχουν σήμερα σκουπίδια-βουνό, εγκατάλειψη, παρακμή και μιζέρια. Ευτυχώς η χώρα κρίνεται από τον πολιτισμό των προγόνων μας κι όχι από τον δικό μας.
A lot has changed in terms of Greece’s defense doctrine since 1996, when its naval forces and Turkey’s had gathered around the two islets of Imia in the eastern Aegean.
The concept that the incident gave birth to was the so-called crisis point doctrine, meaning that a conflict between the two countries would be limited to a certain geographic spot. However, this has now given way to the triptych of “tension/crisis/generalized conflict.”
In short, at the highest staff level, it is now considered that a crisis with Turkey will not remain confined to a certain geographical point (island, islet, rock), but will spread across the entire front of the Greek-Turkish borderline, from Evros to Kastellorizo.
For almost two decades, the crisis point concept has been based on two main assumptions: firstly on an immediate reaction by the US and secondly Ankara’s intention to push in a certain direction, which is the promotion of the “gray zone” theory.
The hope – false, as it turned out – that Turkey would become an enlightened Eastern but Westernized democracy helped to perpetuate the assumption that a Greek-Turkish crisis, even if it were to occur again, would not be extended.
The abandonment of the crisis point doctrine had long been decided at the staff level. It was also communicated to the general public through a discussion that Chief of the General Staff Konstantinos Floros had in June 2020 with journalists, who he told at the time, “It is not possible for something to happen in Kastellorizo and not spread everywhere.”
Moreover, the new doctrine is not monolithic and factors in Turkey’s aggressive rhetoric (casus belli), the weaponization of migration, cyberattacks, its use of drones and UAVs to saturate air defenses, and more widespread hybrid threats, such as possible attacks on the country’s infrastructure (electricity, water supply etc).
Χωρίς ιδιαίτερη ανησυχία αντιμετωπίζουν οι παίκτες της διεθνούς αγοράς πετρελαίου την απόφαση της ΕΕ να θέσει ανώτατο όριο στα $ 60 το βαρέλι για τις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου, αρχής γενομένης από την Δευτέρα, 5 Δεκεμβρίου. Κι αυτό γιατί ήδη οι ποσότητες αργού που εξάγει η Ρωσία, κυρίως σε Ινδία, Πακιστάν, Τουρκία και Κίνα, τιμολογούνται από τις ρωσικές πετρελαϊκές με σημαντική έκπτωση (discount). Έτσι, ενώ η τιμή του Brent, του διεθνούς benchmark, διαπραγματεύεται στην ζώνη των $ 82 με $ 88 το βαρέλι το τελευταίο 10ήμερο, το ρωσικό πετρέλαιο πωλείται στα $ 57- $ 65 το βαρέλι σε εισαγωγείς στην ΝΑ ΑσίαΤο πλαφόν των $ 60 το βαρέλι προέκυψε μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ και την ενεργή συμμετοχή των G7 με βασικό εισηγητή την υπουργό Οικονομίας των ΗΠΑ, Janet Yellen. Εξάλλου, μόλις προχθές εκάμθησαν οι αντιρρήσεις της Πολωνίας, η κυβέρνηση της οποίας απαιτούσε πολύ κατώτερο ανώτατο όριο της τιμής του ρωσικού αργού, κάτω από τα $ 40 το βαρέλι, σε μια προσπάθεια να τιμωρηθεί αυστηρά η Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία μέσω της απώλειας πετρελαϊκών εσόδων. Άλλωστε, ο απώτερος στόχος της υιοθέτησης ανώτατου ορίου στην τιμή ρωσικού αργού αποβλέπει στην εξάσκηση οικονομικής πίεσης προς την Μόσχα και στην μείωση των εσόδων της Ρωσίας από τις εξαγωγές ενεργειακών προϊόντων (άνθρακας, αργό πετρέλαιο, πετρελαίου και φ. αέριο μέσω αγωγών και LNG)
Έχει ενδιαφέρον ότι την ίδια ημέρα, δηλ. 5 Δεκεμβρίου, τίθεται σε ισχύ το embargo της ΕΕ για εξαγωγές ρωσικού αργού προς την Ευρώπη, μεταφερόμενου διά θαλάσσης, ενώ στις 5 Φεβρουαρίου 2023 το embargo θα ισχύσει και για τις εξαγωγές ρωσικών πετρελαϊκών προϊόντων προς τις χώρες της ΕΕ, κυρίως diesel. Ο δε απώτερος στόχος της υιοθέτησης ανώτατου ορίου στην τιμή του ρωσικού αργού είναι η μείωση των εσόδων της Ρωσίας από τις εξαγωγές πετρελαίου.
Πέρα, όμως, από την ισχύ πλαφόν στην τιμή του ρωσικού αργού, από τις αρχές της επόμενης εβδομάδας τίθεται σε ισχύ το πρόσθετο μέτρο της απαγόρευσης ασφάλισης ρωσικών πετρελαϊκών φορτίων από δυτικές ασφαλιστικές εταιρείες (λχ Loyds, Alliance, Swiss Re κλπ.), απαγορεύοντας σε αυτές να ασφαλίζουν τάνκερς που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο που θα έχει πωληθεί άνω των $ 60 το βαρέλι. Για να παρακάμψει τους περιορισμούς στην ασφαλιστική κάλυψη, το Κρεμλίνο έχει ήδη ενεργοποιήσει σχέδιο δημιουργίας ενός αμιγώς εγχώριου στόλου δεξαμενόπλοιων τα οποία θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τις εξαγωγές Ρωσικού πετρελαίου. Για αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα θα αναφερθούμε σε προσεχές άρθρο μας.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι ενώ το δυτικό μπλοκ προσπαθεί απεγνωσμένα να εξεύρει τρόπους για να μειώσει τα έσοδα της Ρωσίας από εξαγωγές ενεργειακών πρώτων υλών και προϊόντων, αυτά παραδόξως εμφανίζονται αυξημένα κατά μέσο όρο 35,0 % σε σχέση με το 2021. Βασικός λόγος είναι η άνοδος των διεθνών τιμών πετρέλαιο και φ. αερίου τους τελευταίους 12 μήνες. Πιο συγκεκριμένα, το ρωσικό Υπουργείο Οικονομικών υπολογίζει ότι μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου τα συνολικά έσοδα από εξαγωγές πετρελαίου και φ. αερίου έφθασαν τα $ 191 δισεκ. (+ 38% πάνω σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι) ενώ για όλο το 2022 τα συνολικά έσοδα από εξαγωγές πετρελαίου και αερίου εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα $ 230 δισεκ.
Πριν από 70 και πλέον χρόνια δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Aνθρακα και Χάλυβα. Η ιδέα ήταν απλή: για να διασφαλιστεί η ειρήνη, η Ευρώπη θα έσπαγε το μονοπώλιο που σχεδόν κατείχε η Γερμανία σε δύο από τα σημαντικότερα ενεργειακά και βιομηχανικά αγαθά της εποχής. Με τη διαφοροποίηση του εφοδιασμού, η μεταπολεμική Ευρώπη ήλπιζε ότι θα μπορούσε να διατηρήσει την ειρήνη και να μετριάσει την αλαζονεία της εξουσίας
που εξασφάλιζαν τα ανθρακωρυχεία και η χαλυβουργία της Γερμανίας. Το σχέδιο λειτούργησε καλύτερα απ’ ό,τι φαντάζονταν οι εμπνευστές του και, μία γενιά αργότερα, αποτέλεσε τη βάση για την Ευρωπαϊκή Eνωση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η Ρωσία χρησιμοποιεί το ενεργειακό της μονοπώλιο για να απειλήσει, να πιέσει και να εκβιάσει την Ευρώπη. Η Τουρκία δεν είναι και πολύ καλύτερη, απειλώντας κάθε χώρα που υπονομεύει το μονοπώλιο και τις ροές εσόδων που απολαμβάνει ως διαμετακομιστικός κόμβος. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι προσπάθειες της Τουρκίας να επωφεληθεί από την κρίση θα πρέπει να είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι.
Εάν η Ευρωπαϊκή Eνωση σκοπεύει να διατηρήσει την ειρήνη και την ασφάλεια και, όντως, να επιβιώσει, είναι καιρός να επιστρέψει στις ρίζες της. Το φυσικό αέριο σήμερα είναι ο άνθρακας και ο χάλυβας του χθες. Η Τουρκία και η Ρωσία σήμερα, όπως ακριβώς έκαναν και τα ρεβανσιστικά κράτη της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επιδιώκουν να διεκδικήσουν εδάφη –τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα– προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή από τις οικονομικές αποτυχίες τους και να υφαρπάξουν νέους πόρους.
Τα νησιά του Αιγαίου δεν είναι κάτι για το οποίο οι ευρωκράτες των Βρυξελλών πρέπει να παζαρεύουν, αντίθετα είναι εδάφη που πρέπει να υπερασπιστούν σαν να ήταν ισπανικά, γαλλικά ή γερμανικά. Το ζήτημα δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά η τάξη που βασίζεται σε κανόνες και στην οποία η Ελλάδα είναι πλέον στην πρώτη γραμμή.
Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο. Αν η Τουρκία μπορεί να καταλάβει, να κάνει εθνοκάθαρση και να στείλει Τούρκους εποίκους στη βόρεια Κύπρο, μόνο και μόνο για να καταλήξουν οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της για αναγνώριση της κατεχόμενης ζώνης ως ανεξάρτητου κράτους, τότε η μεταπολεμική τάξη που αποτελεί τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Eνωσης απέθανε. Το Κρεμλίνο, για παράδειγμα, θα στραφεί στο προηγούμενο ενός νέου κράτους στην Κύπρο για να στηρίξει τις διεκδικήσεις του όχι μόνο στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ στην Ουκρανία, αλλά και στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας, ακόμη και στις χώρες της Βαλτικής.
Οι κανόνες του θαλάσσιου δικαίου βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο. Το να επιτραπεί στην Τουρκία να αμφισβητήσει τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) της Ελλάδας ή της Κύπρου σημαίνει ότι ενθαρρύνεται η ελεύθερη πρόσβαση σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία δεν θα σταματήσει στη λεηλασία του κυπριακού φυσικού αερίου, αλλά θα χρησιμοποιήσει επίσης τους εντολοδόχους της στη Λιβύη για να αποσπάσει τους εκεί πόρους. Η Aγκυρα θα χρησιμοποιήσει επίσης οποιαδήποτε αναγνώριση των φαιδρών θαλάσσιων διεκδικήσεων για να εμποδίσει την ανάπτυξη αγωγών της Ανατολικής Μεσογείου που θα μπορούσαν να μεταφέρουν ισραηλινό ή κυπριακό φυσικό αέριο στην Ελλάδα και στα Νότια Βαλκάνια. Ο στόχος της Τουρκίας, τελικά, είναι απλώς να διατηρήσει το μονοπώλιό της και να κρατήσει την Ευρώπη εξαρτημένη.
Και άλλες χώρες θα πέσουν θύματα των φιλοδοξιών της Τουρκίας, αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν ότι μπορούν να κατευνάσουν τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Eνα από τα μόνα λαμπρά στοιχεία στην οικονομία της Αιγύπτου, για παράδειγμα, ήταν η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα ανοικτά των βόρειων ακτών της. Η ιταλική Eni βοήθησε το Κάιρο να τα αξιοποιήσει. Το παρελθόν έχει σημασία. Το να επιτρέψουμε στην Τουρκία να ανατρέψει σχεδόν οκτώ δεκαετίες θαλάσσιου δικαίου στην Κύπρο σημαίνει ότι θα θέσουμε σε κίνδυνο τις ευρωπαϊκές επενδύσεις στην Αίγυπτο και σε άλλες περιοχές, ενθαρρύνοντας παράνομους διεκδικητές να προβάλλουν όλο και πιο παράδοξες αξιώσεις.
Εδώ, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών υπήρξε ιδιαίτερα κοντόφθαλμο. Αποσύροντας την υποστήριξη για τον αγωγό EastMed, υποτίθεται λόγω της έλλειψης οικονομικής σκοπιμότητας, η Ουάσιγκτον θέτει σε κίνδυνο τους συμμάχους της. Το γεγονός ότι το πράττει με εσφαλμένη συλλογιστική κάνει την απόφαση χειρότερη: ο αγωγός EastMed μπορεί να είναι ακριβότερος από τους διατουρκικούς αγωγούς, αλλά μπορεί να προσφέρει περισσότερα, όπως τη μεταφορά κυπριακού πράσινου καυσίμου υδρογόνου. Η εκτίμηση των Αμερικανών διπλωματών για τις ενεργειακές αγορές είναι αφελής. Ενώ η τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου μπορεί να πέσει, οι προσπάθειες της Σαουδικής Αραβίας για διαφοροποίηση σημαίνουν ότι το βασίλειο θα κινηθεί για να επαναφέρει το πετρέλαιο τουλάχιστον στα 100 δολάρια/βαρέλι. Το γεγονός ότι η επιρροή της Ουάσιγκτον στο Ριάντ βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 80 ετών σημαίνει ότι ο Σαουδάραβας πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν θα κάνει ό,τι θέλει.
Ωστόσο, αν το περασμένο έτος θα έπρεπε να έχει δείξει κάτι στους Ευρωπαίους ηγέτες είναι ότι η ενεργειακή ασφάλεια και τα αυταρχικά μονοπώλια είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα. Η Ρωσία προσπάθησε να αξιοποιήσει το μονοπώλιό της για να αναγκάσει την Ευρώπη να υποχωρήσει, και η Τουρκία θα κάνει το ίδιο αν τελικά η Ευρώπη δεν στηρίζεται πλέον στον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά στον Ερντογάν. Κανείς από τους δύο δεν έχει την καλή θέληση, ούτε το συμφέρον της Ευρώπης κατά νουν.
Το σπάσιμο του μονοπωλίου της Γερμανίας στον άνθρακα και τον χάλυβα συνετέλεσε στο να επέλθουν σχεδόν 80 χρόνια ειρήνης στην Ευρώπη. Το σπάσιμο του μονοπωλίου της Ρωσίας και της Τουρκίας στις μεταφορές φυσικού αερίου θα μπορούσε να κάνει το ίδιο. Η Ευρώπη θα πληρώσει τη λάθος επιλογή της με αίμα, όχι με ευρώ. Η επίγνωση ότι ο EastMed είναι το μέλλον, όμως, θα αναζωογονούσε την Ευρώπη και θα εξασφάλιζε νέες ευκαιρίες για ειρήνη από το Καλαί μέχρι το Καστελλόριζο.
*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι senior fellow στο American Enterprise Institute.
Καθηγητές που εργάζονται σε ελληνικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια περιγράφουν τα οφέλη της παράλληλης απασχόλησης
«Δεν ξεχνώ ότι σπούδασα σε ελληνικό ΑΕΙ. Μου έδωσε πολλά εφόδια για να μπορέσω να συνεχίσω στο Queen Mary. Γιατί να είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα;», λέει η Δήμητρα Παναγιωτάτου, διδάκτωρ στο Queen Mary.
«Καλούμαι να προσαρμοστώ πολύ γρήγορα σε δύο εκπαιδευτικά συστήματα. Ερχομαι σε επαφή με διαφορετικά ακαδημαϊκά περιβάλλοντα. Και αυτό είναι δύσκολο, αλλά και μεγάλο κέρδος. Η δυνατότητα που έχω να δουλεύω σε δύο ΑΕΙ, ένα στην Ελλάδα και ένα στο εξωτερικό, μου επέτρεψε να μη μεταναστεύσω», λέει στην «Κ» ο Μάνος Καραγιάννης. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο King’s College London.
«Επέστρεψα στην Ελλάδα εν μέσω κρίσης, το 2014, διατηρώντας τη θέση μου στο εξωτερικό. Δεν έκοψα το νήμα με το έργο που είχα φτιάξει στο εξωτερικό, με τους φοιτητές και την ερευνητική μου ομάδα», προσθέτει στην «Κ» ο Μανώλης Γεωργούλης, καθηγητής στο ΕΜΠ και στο Πανεπιστήμιο Heriot-Watt του Εδιμβούργου. Οι δυο τους, μαζί με άλλους περίπου 20 επιστήμονες που μοιράζουν το ακαδημαϊκό έτος τους σε ένα ΑΕΙ της Ελλάδας και του εξωτερικού, είναι πιονιέροι μιας νέας τάσης που διαμορφώνεται στο ελληνικό ακαδημαϊκό σύμπαν.
Καθηγητές, προτιμούν να έχουν παράλληλη απασχόληση σε δύο ΑΕΙ. Το ίδιο μοντέλο υιοθετούν όλο και περισσότεροι νέοι Ελληνες επιστήμονες, όπως καταδεικνύεται από δηλώσεις της Βίβιαν Σπυροπούλου και της Δήμητρας Παναγιωτάτου, οι οποίες ετοιμάζουν το βιογραφικό τους για να διεκδικήσουν θέση σε ελληνικό ΑΕΙ. «Είμαι ένθερμος υποστηρικτής της παράλληλης απασχόλησης. Είναι σημαντικά τα οφέλη», παρατηρεί στην «Κ» ο πρύτανης του ΕΜΠ, Ανδρέας Μπουντουβής. Δεν λείπει ωστόσο η γκρίνια από μερίδα Ελλήνων πανεπιστημιακών, και αυτό αποτυπώνεται (και) στην καχυποψία μήπως απορριφθεί μία αίτηση για διορισμό σε ελληνικό ΑΕΙ εάν ο υποψήφιος επιδιώξει εργασία σε ξένο ΑΕΙ.
Η παράλληλη απασχόληση εισήχθη για πρώτη φορά με τον νόμο 4009/2011, για να υποστηρίξει τη διεθνοποίηση των πανεπιστημίων και ταυτόχρονα να επιβραδύνει τη διαρροή εγκεφάλων. Ρύθμιση επέτρεπε στα μέλη ΔΕΠ που εξελέγησαν σε αντίστοιχη μόνιμη θέση σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού να μην παραιτηθούν από το ελληνικό ΑΕΙ, αλλά να ζητήσουν να απασχοληθούν παράλληλα και στα δύο πανεπιστήμια. Ενα εξάμηνο εδώ, ένα εξάμηνο έξω με τον μισό μισθό από το πανεπιστήμιο του εξωτερικού και τον άλλο μισό από το ελληνικό ΑΕΙ.
Ο νέος νόμος 4957/2022, που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, έρχεται να ενισχύσει τον θεσμό και να επιδιώξει περαιτέρω και τον επαναπατρισμό εγκεφάλων. Επιτρέπει πλέον σε καθηγητές που απασχολούνται στο εξωτερικό και εκλέγονται σε θέση μέλους ΔΕΠ σε ελληνικό ΑΕΙ να μην παραιτηθούν κατευθείαν από τη θέση τους στο εξωτερικό, αλλά να επιδιώξουν παράλληλη απασχόληση. Η ρύθμιση στοχεύει στην ομαλή και σταδιακή επιστροφή πανεπιστημιακών στην Ελλάδα και ενισχύει τη συνεργασία ελληνικών και ξένων ΑΕΙ. Επιπλέον, ο νόμος 4957/2022 κάνει σαφές ότι τα μέλη ΔΕΠ που βρίσκονται υπό αυτό το καθεστώς έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τα υπόλοιπα μέλη ΔΕΠ και άρα μπορούν να ασκούν τα διοικητικά τους καθήκοντα, π.χ. συμμετέχοντας σε εκλεκτορικά σώματα. Επίσης, κάνει σαφές ότι δεν υπάρχουν χρονικά όρια στην άσκηση της παράλληλης απασχόλησης.
«Δεν χρειάστηκε να μπω στο δίλημμα να φύγω από την Ελλάδα. Απέκτησα μία δεύτερη καριέρα χωρίς να μεταναστεύσω από τη χώρα μου», λέει ο κ. Καραγιάννης, εξηγώντας την εμπειρία του από την παράλληλη διδασκαλία σε Βρετανία και Ελλάδα: «Μιλάμε για διαφορετικά συστήματα, ως προς στο πλαίσιο λειτουργίας, τις απαιτήσεις, την οργάνωση, τις προσδοκίες. Στη Βρετανία η παρακολούθηση των μαθημάτων είναι υποχρεωτική, υπάρχει συνεχώς αξιολόγηση των καθηγητών για τις παιδαγωγικές τους μεθόδους, αυστηρό πλαίσιο για δημοσιεύσεις σε καλά επιστημονικά περιοδικά και εκδοτικούς οίκους. Είναι μια άλλη εμπειρία, που τροφοδοτεί τη δουλειά μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας», τονίζει και προσθέτει: «Στην Ελλάδα ακολουθείται το παραδοσιακό μοντέλο διδασκαλίας. Επίσης, εκεί οι φοιτητές έρχονται στο μάθημα προετοιμασμένοι με βιβλιογραφία, έχουν πειθαρχία. Οι δικοί μας φοιτητές στερούνται μεθοδολογικής πειθαρχίας. Υπάρχουν φυσικά πολύ καλοί, ωστόσο ένα ποσοστό δεν είναι συνειδητοποιημένο τι θέλει να κάνει με τις σπουδές του». Ο ίδιος επισημαίνει, πάντως, ότι «στη Βρετανία υπάρχει ροπή προς την εμπορευματοποίηση των σπουδών, και λόγω των υψηλών διδάκτρων οι φοιτητές αντιμετωπίζονται και ως πελάτες».
Δεν λείπει η γκρίνια από καθηγητές εγχώριων ΑΕΙ, καθώς πολλοί θεωρούν ότι οι «ξένοι» δεν κάνουν αρκετά μαθήματα και διοικητικό έργο.
«Η επιλογή της παράλληλης απασχόλησης μου δίνει τη δυνατότητα να έχω χρηματοδότηση από το εξωτερικό, τη στιγμή που στην Ελλάδα τα πράγματα στο σκέλος αυτό δεν είναι τόσο ευνοϊκά. Εχω πάρει μεταπτυχιακούς φοιτητές από το ΕΜΠ για να κάνουν διδακτορικό στη Βρετανία, έρχονται ξένοι καθηγητές στην Ελλάδα, στήνεται ένα δίκτυο επιστημόνων, γίνεται μια ζύμωση. Ολο αυτό λειτουργεί σαν συγκοινωνούντα δοχεία», σημειώνει ο Μανώλης Γεωργούλης, υπογραμμίζοντας ότι «για να επιλέξει κάποιος έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς πρέπει να έχει μεγάλη όρεξη να προσφέρει στον τόπο του, διατηρώντας ταυτόχρονα ενεργή ακαδημαϊκή πορεία στο εξωτερικό».
Η ιδέα κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς ανάμεσα στους νέους επιστήμονες που έχουν εξοικειωθεί με τη φιλοσοφία της ψηφιακής νομαδικότητας. «Μπορείς να δεις πώς λειτουργεί κάθε επιστημονικός χώρος, διαφορετικές ακαδημαϊκές κοινότητες, τις καινοτομίες, τα προβλήματα», λέει στην «Κ» η Δήμητρα Παναγιωτάτου, διδάκτωρ του Queen Mary στις πολιτικές επιστήμες, η οποία έχει απασχοληθεί στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια και παράλληλα έχει διδάξει ως συμβασιούχος στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και μετέχει ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου.
Η Βίβιαν Σπυροπούλου υποστήριξε το διδακτορικό της στις πολιτικές επιστήμες τον περασμένο Ιανουάριο στο Πάντειο, έχει κάνει έρευνα στο Queen Mary, επελέγη για μία θέση μεταδιδακτορικής ερευνήτριας στο Università degli Studi του Τορίνου της Ιταλίας, στο πλαίσιο ερευνητικού project η επικεφαλής του οποίου είναι στο Μόναχο. «Θα επέλεγα σίγουρα την παράλληλη απασχόληση σε ΑΕΙ δύο χωρών. Το πανεπιστήμιο δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας κλειστός, απομονωμένος θεσμός», υπογραμμίζει στην «Κ».
ADVERTISING
Βεβαίως, δεν λείπει η γκρίνια από καθηγητές ελληνικών ΑΕΙ, η οποία εμφανίζεται εντονότερη στα μεγάλα, παραδοσιακά ΑΕΙ. Πολλοί θεωρούν ότι οι «ξένοι» δεν κάνουν αρκετά μαθήματα και διοικητικό έργο, την ίδια στιγμή που ίδιοι έχουν… τραβήξει πολύ κουπί μέσα στο ίδρυμα. Μάλιστα, όπως ανέφερε στην «Κ» νέος επιστήμονας που θέλει να διεκδικήσει θέση σε ελληνικό ΑΕΙ, «φοβάμαι πως εάν πω πως θα ήθελα να κάνω χρήση της ρύθμισης για παράλληλη απασχόληση, θα με απορρίψουν».
«Για να διδάσκει κάποιος σε ελληνικό και ξένο ΑΕΙ πρέπει να είναι πολύ καλός. Αυτό είναι μια σημαντική παράμετρος, που υποδηλώνει τη σημασία της ρύθμισης. Το καθεστώς ευελιξίας επιτρέπει στην Ελλάδα να κρατάει άξιους επιστήμονες, αλλά και σε κάποιους που έχουν φύγει να επιστρέψουν», τονίζει στην «Κ» ο κ. Μπουντουβής. Βοηθούν επίσης στη δικτύωση των Ελλήνων πανεπιστημίων με ξένα ΑΕΙ και ερευνητικά κέντρα. «Η παρουσία τους αντισταθμίζει το καθεστώς ενδογαμίας που παρατηρείται σε ελληνικά ΑΕΙ. Ομως, όσοι υπάγονται σε αυτό το καθεστώς θα πρέπει να αφοσιωθούν στη δουλειά, να κάνουν μαθήματα, να επιβλέπουν διδακτορικά, να έχουν ερευνητικό έργο. Πρέπει να υπάρχει ουσιαστική ώσμωση μεταξύ των “Ελλήνων” και των “ξένων”».
Μανώλης Γεωργούλης ΕΜΠ, Heriot-Watt Εδιμβούργου Μόνο οφέλη μπορεί να έχει η εξωστρέφεια μέσω του θεσμού της παράλληλης απασχόλησης. Αναπτύσσονται συνεργασίες, επιτυγχάνεται χρηματοδότηση από το εξωτερικό.Μάνος Καραγιάννης Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, King’s College London. Ερχεσαι σε επαφή με ιδέες, μεθόδους, γίνεσαι κοινωνός μιας ακαδημαϊκής συζήτησης και αυτό είναι άκρως επωφελές για τους φοιτητές.Βίβιαν Σπυροπούλου Ερευνήτρια στο Università degli Studi di Torino Στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες σε σχέση με την Ελλάδα. Εξάλλου, πολλά πράγματα γίνονται πλέον μόνον εξ αποστάσεως.
Μετά από δεκαετίες μιζέριας, τεράστιων ζημιών και βαρύτατου κόστους για το Δημόσιο και την εθνική οικονομία φαίνεται ότι ζούμε μια νεκρανάσταση. Τα ναυπηγεία μας το ένα μετά το άλλο επανενεργοποιούνται και υπόσχονται αμοιβαία επωφελή συνεργασία με την ελληνική εμπορική ναυτιλία.
Και καθώς η τελευταία είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως, λογικά θα εξασφαλίσει πελατεία και στα ελληνικά ναυπηγεία, αρκεί αυτά να προσφέρουν διεθνείς τιμές, συνέπεια και το προσωπικό τους να ξεχάσει τις συνεχείς απαιτήσεις και τις αλλεπάλληλες απεργίες που έδιωξαν από τα ναυπηγεία μας την πελατεία τους.
Η αρχή είχε γίνει πριν από λίγα χρόνια από το Νεώριο Σύρου, το οποίο λειτουργώντας με διεθνείς προδιαγραφές και μακράν των κρατικοδίαιτων και αναποτελεσματικών ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, συνιστά ήδη το πρότυπο για τα υπό αναβίωση ναυπηγεία της Αττικής. Αρκεί μόνο να αναφερθεί ότι έως το 2022 είχαν ολοκληρωθεί σε αυτό 350 επισκευές πλοίων όλων των τύπων.
Πριν από λίγες μέρες εγκαινιάστηκε επισήμως η επαναλειτουργία των Ναυπηγείων Ελευσίνας υπό την αμερικανική εταιρεία Onex που ήδη μεγαλουργεί στο Νεώριο Σύρου. Ηδη κατέπλευσε για επισκευή φορτηγό της Star Bulk Carriers – Star Cleo 56.000 τόνων του εφοπλιστή Πέτρου Παππά, ο οποίος ελέγχει 128 φορτηγά πλοία. Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας η αμερικανική τράπεζα DFC έχει ήδη δώσει έγκριση για κεφάλαια ύψους 102 εκατομμυρίων ευρώ υπό μορφή δανείου. Αναμένεται η επικύρωση του σχεδίου εξυγίανσης από το αρμόδιο δικαστήριο ενώ η ανάδοχος εταιρεία Onex σε συνεργασία με τους εργαζομένους προετοιμάζουν τα ναυπηγεία ώστε να είναι σε πλήρη λειτουργία έως τον Αύγουστο του 2023. Ηδη η ανάδοχος εταιρεία έχει προχωρήσει σε συνεργασία με τον ιταλικό όμιλο Fincantieri την τέταρτη μεγαλύτερη εταιρεία ναυπηγήσεων στον κόσμο. Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας διαθέτουν τρεις δεξαμενές στις οποίες μπορεί να δεξαμενιστούν πλοία έως και 120.000 τόνων. Σημειωτέον ότι στα δύο ναυπηγεία Ελευσίνας και Νεωρίου Σύρου, τα οποία ελέγχονται από την ίδια ελληνοαμερικανική εταιρεία Onex, θα δημιουργηθούν και σχολές εργατοτεχνητών.
Το άλλο μεγάλο ναυπηγείο του Σκαραμαγκά αναμένεται να μεταβιβαστεί στον πλειοδοτήσαντα στον σχετικό διαγωνισμό εφοπλιστή Γιώργο Προκοπίου, έναν από τους μεγαλύτερους πλοιοκτήτες παγκοσμίως. Στο συγκεκριμένο ναυπηγείο, που ιδρύθηκε από τον αείμνηστο Σταύρο Νιάρχο, μετά από δεκαετίες περιπετειών λόγω κυρίως της κρατικοποίησής του, των ασταμάτητων απεργιών και σπατάλης εκατοντάδων εκατομμυρίων, προβλέπονται σημαντικές καινοτομίες. Μεταξύ άλλων θα κατασκευάζει ηλεκτρονικά συστήματα και σύγχρονες τεχνολογίες για σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού και θα ναυπηγεί και συντηρεί γιοτ. Το ναυπηγείο διαθέτει δύο μόνιμες δεξαμενές 500.000 και 250.000 τόνων και τρεις μικρότερες.
Στα τρία μεγάλα ναυπηγεία, που ήδη υπόσχονται λαμπρές προοπτικές μετά από δεκαετίες μιζέριας και ζημιών ως κρατικά, θα πρέπει να προστεθούν και τα μικρά ναυπηγεία που λειτουργούν ευδοκίμως στο Πέραμα τα οποία διατήρησαν ασταμάτητα τη ναυπηγική παράδοση της χώρας στα χρόνια που τα μεγάλα ναυπηγεία είχαν παραδοθεί στα ανίκανα χέρια του Δημοσίου και τον πιο αρνητικό ελληνικό συνδικαλισμό. Ευχή του προέδρου του ΕΒΕΠ Πειραιά κ. Κορκίδη είναι τα τρία ναυπηγεία να λειτουργήσουν συμπληρωματικά το ένα στο άλλο και όχι ανταγωνιστικά όπως στο αρνητικό παρελθόν.
(από την εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ”)
στο https://www.energia.gr/article/197580/h-anagennhsh-ton-nayphgeion-mas
I wish to inform you of the forthcoming “Balkans & Black Sea Forum” which will be held at the Acropolis Museum in Athens next week. In the context of IENE’s cooperation with the “Balkans & Black Sea Forum” and as I shall be chairing the first session of the conference on Tuesday morning, December 13, the organisers have kindly extended an invitation to interested IENE members who may wish to attend the event.
A total of 30 complimentary registrations of IENE 30 complimentary registrations for in-person participation and 50 complimentary registrations for virtual attendance of the Balkans & Black Sea Forum 2022. Registration link here.
Physical coupon code is BBSF2022-phIENE while the virtual coupon code is BBSF2022-viIENE
To the field “where did you hear about Balkans & Black Sea Forum 2022” please choose “other” and place IENE.
The BBSF is an independent economic platform and a pivotal hub for leading business- & policymakers committed to enhancing stability, growth and cooperation across the Balkan and Black Sea regions. Distinguished speakers and prominent influencers from the public and private sectors engage and interact in order to review challenges, assess implications, identify opportunities and explore innovative ways for promoting security, sustainable development and bi/multilateral cooperation.
The 4th edition of the Balkans & Black Sea Forum highlighting “The Eurasian nexus post 2022: high-stakes arena for security, trade and investments”, will take place in Athens Acropolis Museum on 13-14 December 2022, thus paving the way for a sincere, coherent and constructive dialogue, needed today more than ever before, as the recent events in Eastern Europe led to a new and dangerously destabilizing situation, the dire consequences of which are still to be defined.
Capitalizing on the precious cooperation with leading regional & international organizations, among other UN Women, EAAS, BSEC, RCC, European Banking Federation, IENE, ELIAMEP, Clingendael Institute, etc., the BBSF’s exciting agenda of this year features: *Energy supply & security, Environmental commitments in a world of sanctions and disruptions *Innovation & Technology, Financing, Investments at serving society *Connectivity-Infrastructure *Regional cooperation/integration based on the economic geography of the regions * Investing in gender innovation to build sustainable economies *Global convulsions and their impact on the Balkans & the Black Sea region.
